Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

περιοδικο


 Ποιητική, τεύχος 14 (Φθινόπωρο 2014) 



Το περιοδικό Ποιητική εστιάζει σε βασικά ζητήματα που αφορούν στην ποιητική τέχνη, δίνοντας μεγάλη έμφαση σε σύγχρονα δοκίμια ποιητικής, καθώς και σε σημαντικές και ως επί το πλείστον νεότερες ελληνικές και ξένες ποιητικές φωνές που ανανεώνουν με τρόπο ουσιαστικό το τοπίο αυτής της τέχνης. Στο 14ο τεύχος, με το οποίο εγκαινιάζεται η κυκλοφορία του περιοδικού ανά τετράμηνο, περιέχεται αφιέρωμα στην ψηφιακή λογοτεχνία, στο οποίο συμμετέχουν Έλληνες και ξένοι συγγραφείς και μελετητές. Την ελληνική ποίηση εκπροσωπούν καταξιωμένοι και νέοι ποιητές όπως: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Παυλίνα Παμπούδη, Κώστας Μαυρουδής, Νίκος Βιολάρης κ.ά. Στην ξένη ποίηση ξεχωρίζουν κορυφαίες συνθέσεις του T.S Eliot, της Άννας Αχμάτοβα και του Alexander Pope. Το τεύχος συμπληρώνουν οι μόνιμες στήλες της Κριτικής και τα Et cetera.

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ

συγγραφέας Satre Jean-Paul
μετάφραση-επιμέλεια : Κυππαρίσης Πάνος
σειρά: Τέχνες

Εκδ. Γαβριηλίδης

Με το κείμενο του "Κεκλεισμένων των Θυρών" ο Sartre εισάγει ένα εξαιρετικό υλικό προβληματισμού που στοχεύει βαθειά στο υπαρξιακό ερώτημα αλλά και σε μια κοινωνικοπολιτική διαδικασία αφύπνισης και ευθύνης της ατομικότητας, με όλον τον κρυφό της βυθό, σε μια λίγο πολύ εκτροχιασμένη κοινωνία καθώς λυγίζουν όλα στο φως, στο λευκό του μαντήλι, και το όνειρο λασπώνει.

ΙΝΕΣ,κοιτάζοντας τον Το στόμα σας.
ΓΚΑΡΣΕΝ,ξυπνώντας από την συλλογή του Πώς είπατε;
ΙΝΕΣ: Δεν μπορείτε να κρατήσετε ακίνητο το στόμα σας;
Γυρίζει σαν σβούρα κάτω απ'τη μύτη σας.


Σούε Τάο
Ποιήτρια, χαρτοποιός και εταίρα στην Κίνα του 800 μ.Χ.

Li-Ling Hsiao & Μαρίνος Βλέσσας
Μετάφραση: Δέσποινα Κανελλοπούλου

Χειροποίητη βιβλιοδεσία σύμφωνα με την κινέζικη παράδοση
Ποιήτρια, εταίρα, αλλά και χαρτοποιός, η Σούε Τάο έζησε μια θυελλώδη ζωή στην Τσενγκτού, τη λαμπρή πρωτεύουσα της κινέζικης επαρχίας Σιτσουάν, γύρω στο 800 μ.Χ. Στην Κινέζικη Αυτοκρατορία η ενασχόληση με την ποίηση ήταν σχεδόν πάντοτε αποκλειστικό προνόμιο των ανδρών, κυρίως των λογίων και των αξιωματούχων. Ακόμα και όταν η ποίηση έφτασε στο απόγειό της, κατά την Δυναστεία Τανγκ (7ος-10ος αι.), ελάχιστες γυναίκες κατόρθωσαν να ξεχωρίσουν, όλες εταίρες – διασκεδάστριες και συντρόφισσες διακεκριμένων συνδαιτυμόνων. Ανάμεσά τους η πολυτάλαντη Σούε Τάο, η οποία έμεινε στην ιστορία για την ποίησή της, αλλά και για το απαράμιλλο επιστολόχαρτο που η ίδια επινόησε και παρήγαγε. Η Σούε Τάο σχετίστηκε με κορυφαίες προσωπικότητες της εποχής της και πέθανε σε μεγάλη ηλικία, σεβαστή και ανεξάρτητη, πράγμα σπάνιο για μια εταίρα. Στους κατοπινούς αιώνες η ποίησή της εκδόθηκε επανειλημμένα και διαβάστηκε πολύ, ενώ το χαρτί της έγινε αντικείμενο μίμησης, περιζήτητο για την ερωτική αλληλογραφία, ένα σύμβολο για τον ίδιο τον έρωτα.
Το κόκκινο επιστολόχαρτο έγινε η ενσάρκωση του έρωτα μεταξύ της Σούε Τάο και του Γιουάν Τζεν, καθώς και της αμοιβαίας τους λαχτάρας όταν χωρίζονταν.
"Ακόμα και χωρίς λέξεις, γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον.
Θέλω μόνο να ξεκουραστώ στο κρεβάτι, πλάι στο κιγκλίδωμα,
μιλώντας σου γλυκά όλη τη νύχτα".
Σ' αυτό το μικρό βιβλίο, το μόνο στα ελληνικά, σκιαγραφείται η πολυκύμαντη ζωή της Σούε Τάο στην ταραγμένη μεθόριο του Σιτσουάν, αποκαλύπτεται η χαρτοποιητική δραστηριότητά της μέσα από κινέζικες πηγές, άγνωστες στη Δύση, και παρατίθενται δείγματα της ποιητικής γραφής της.




Vincent

Βίνσεντ Βαν Γκογκ
Barbara Stok
Μετάφραση: Μαργαρίτα Μπονάτσου
Εκδ. ΑΙΩΡΑ

ΗΡΕΜΩ ΟΤΑΝ ΚΟΙΤΑΖΩ ΕΝΑ ΦΥΛΛΟ ΧΛΟΗΣ,
ΕΝΑ ΚΛΑΔΙ ΠΕΥΚΟΥ, ΕΝΑ ΣΤΑΧΥ.
ΟΤΑΝ ΖΩΓΡΑΦΙΖΩ ΣΤΟ ΥΠΑΙΘΡΟ,
ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΟΥΣ ΔΕΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΟΥΝ ΟΛΟΥΣ.
Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του ο Βίνσεντ βαν Γκογκ εγκατέλειψε το Παρίσι και εγκαταστάθηκε στη νότια Γαλλία. Ερωτεύτηκε το τοπίο και το φως, ζωγράφιζε ακατάπαυστα και με πάθος. Είναι η περίοδος που μπήκε σ’ έναν διαρκή διάλογο με την τέχνη, με τις ιδέες και τα όνειρά του: δημιούργησε τα πιο ωραία έργα του, ονειρεύτηκε να στήσει μια εστία καλλιτεχνών, βασανίστηκε από την ψυχασθένειά του – που κορυφώθηκε στο γνωστό επεισόδιο με το κόψιμο του αυτιού.

Με φωτεινά, δυνατά χρώματα, όπως στα έργα του, η Μπάρμπαρα Στοκ, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και στις επιστολές που αντάλλασσε με τον αδερφό του Τέο, ζωντανεύει τον Βίνσεντ και του δίνει φωνή. Ξετυλίγοντας πτυχές του χαρακτήρα του, τόσο στις δημιουργικές στιγμές του όσο και στις εξάρσεις της ψυχικής του αστάθειας, μας αποκαλύπτει τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από τα μοναδικά έργα τέχνης.


Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014



Ο θάνατος του William George Allum

Κυριάκος Μαυρίδης
εκδ. ΚΨΜ  2014

 Ένα ατμοσφαιρικό comic album βασισμένο στα ποιήματα του Νίκου Καββαδία
William George Allum… ο εγγλέζος θερμαστής του ποιήματος του Ν. Καββαδία… αυτός ο απόμακρος, ο ξένος, με το κορμί του όλο φοβερά στιγματισμένο και τις αισχρές φήμες των άλλων ναυτικών να τον συνοδεύουν… με τη θλιβερή ιστορία και το ακόμα πιο τραγικό τέλος…
Τι όμως κρυβόταν πραγματικά πίσω από το τατουάζ του στο μέρος της καρδιάς; Τι ήταν αυτό που έμεινε μέσα του για πάντα κρυφή θανατερή πληγή; Και ποιες ήταν οι πραγματικές συνθήκες που βρέθηκε νεκρός εκείνο το βράδυ καθώς περνούσανε από το Bay of Bisky;
Ένα γράμμα μέσα σε ένα μπουκάλι, προερχόμενο από έναν ναυτικό στο ίδιο πλοίο με τον Allum, δίνει μια διαφορετική εκδοχή των γεγονότων και φωτίζει με άλλο φως την ιστορία του και  το τέλος του…  

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014





Το χαμόγελο της Αντζέλικα

Μια υπόθεση για τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο

Αντρέα Καμιλλέρι
μετάφραση: Φωτεινή Ζερβού

Εκδόσεις Πατάκη, 2014






Η ηλικία δεν εµποδίζει τον Μονταλµπάνο ν' αναζητά τη χαρά και τη µαγεία που µόνο οι εφηβικοί έρωτες προσφέρουν και να βιώνει καταστάσεις που φανερώνουν συναισθηµατική ανωριµότητα και έντονο παραλογισµό, χτυποκάρδια και ερωτική λαγνεία, δυνατό πάθος, εκρήξεις θυµού, αλλά και έντονη ζήλια. Θυµάται απέξω το ποίηµα Adolescente του Βιντσέντσο Καρνταρέλλι. Απαγγέλλει τους στίχους που µιλάνε για τον "σφουγγαρά" που θα έχει την τύχη να γευτεί το "σπάνιο µαργαριτάρι" της έφηβης. Και ξέρει πολύ καλά, παρά τη δυσπιστία της µέσης ηλικίας, λίγο πολύ, µεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι "... ο ώριµος άνθρωπος είναι ένα παιδί που γκρινιάζει επειδή µεγάλωσε". Πλάι στον αστυνόµο, στη δύσκολη φάση, στέκει σιωπηλά, διακριτικά και µε κατανόηση o επιθεωρητής Φάτσιο. Αντίθετα, η αρραβωνιαστικιά του η Λίβια δεν πιστεύει στη "φρονιµάδα" του και θεωρεί ότι η εξοµολόγηση µιας απιστίας που έγινε µε την ειλικρίνεια που χαρακτηρίζει την ηλικία της επιπολαιότητας ήταν κοµπασµός. Ο Μονταλµπάνο κεραυνοβολήθηκε από την οµορφιά και την ανήθικη ερωτική ζωή της νεαρής Αντζέλικα.

ΚΟΡΕΚΤ, ΤΕΥΧΟΣ 1
MALCOLM LOWRY, ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ, WILLIAM H. GASS
-Στο πρωτο τεύχος δημοσιεύονται: το πρώτο σχεδίασμα του μυθιστορήματος του Μάλκολμ Λόουρυ, Κάτω απ’ το Ηφαίστειο, σε μορφή διηγήματος (μτφρ.: Παναγιώτης Χαχής), μία συνέντευξη του Νίκου Καρούζου από το 1984 και ένα δοκίμιο του Ουίλιαμ Χ. Γκας για τον Μάλκολμ Λόουρυ (μτφρ.: Γιώργος Λαμπράκος).
Το ΚΟΡΕΚΤ εκδίδεται αυστηρά σε 550 αριθμημένα αντίτυπα χωρίς καμία πρόθεση επανέκδοσης ή online δημοσίευσης.
Ο μικρός Φρανκ αρχιτέκτονας
Φρανκ Βίβα
μετάφραση: Χρήστος Μπουλώτης
εικονογράφηση: Φρανκ Βίβα
Μέλισσα, 2014

Ο μικρός Φρανκ είναι αρχιτέκτονας. Ζει στη Νέα Υόρκη με τον παππού του, τον μεγάλο Φρανκ, και με τον σκύλο τους, τον Έντι.
Οι δύο αρχιτέκτονες έχουν πολύ διαφορετική άποψη για το τι φτιάχνουν οι αρχιτέκτονες για τους ανθρώπους.
Αυτή η ιστορία λέει πώς μια επίσκεψη στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης κάνει τον μικρό Φρανκ να νιώσει μεγαλύτερος και τον μεγάλο Φρανκ να αισθανθεί νεότερος - και λίγο πιο σοφός.

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

Το παιδί που στο κεφάλι του φύτρωσε ένα δέντρο



Ροδούλα Παππά
εικονογράφηση: Πάολο Γκέτσι

Νεφέλη, 2012


"Δέντρο φυτρώνει σε κεφάλι παιδιού! Είναι επικίνδυνο; Mεταδοτικό; Οπωροφόρο; Κωνοφόρο; Αειθαλές; Θα μεγαλώσει κι άλλο; Πού πηγαίνουν οι φόροι μας; Και τελικά, ποιος προστατεύει τα παιδιά μας;..."

Μια εικονογραφημένη ιστορία για τη διαφορετικότητα.

Συμμετέχουν: κύριοι που καταπίνουν φωτιές και κυρίες που δένονται φιόγκο, άνθρωποι καλοκάγαθοι κι άνθρωποι φαρμακομύτηδες, ένας γαλάζιος σκούφος, αγανακτισμένοι γονείς, ένας σοφός διευθυντής σχολείου, ένας κύριος με φράκο και ημίψηλο μες στο κατακαλόκαιρο, τρία φάλτσα τρομπόνια, η μπάντα και οι κηπουροί του δήμου, ένας μάγειρας από τη Ζανζιβάρη, μια αυστηρή κατσίκα από την Ανάφη, ψάρια που λένε το φλιτζάνι, ηλεκτροφόρα σαλάχια, βαριεστημένα λιοντάρια, ένας τσατίλας ελέφαντας, μια τεράστια συναχωμένη μύτη, μια θεία που κάνει εκπληκτικά ντολμαδάκια, ένας κροκόδειλος που βρίσκει ξαφνικά τον εαυτό του, ένας ξαφνιασμένος υπουργός Οικονομικών, και άλλοι πολλοί.

Με πρωταγωνιστή ένα παιδί που στο κεφάλι του φύτρωσε ένα δέντρο.

Δέντρα έχει στις Νήσους Μπικίνι
στο Ελσίνκι, στην Κουάλα Λουμπούρ,
στο Πεκίνο και στη Σαντορίνη,
δέντρα έχει και στο Καμερούν.
Δέντρα έχει στη Σιβηρία,
δέντρα έχει και στην Αφρική,
γιατί αρέσουν ώς και στ' άγρια θηρία.
- πίστεψέ με, σου πάει πολύ!

Παραμύθια



Ε. Ε. Κάμμινγκς
μετάφραση: Ροδούλα Παππά
εικονογράφηση: Πάολο Γκέτσι

Νεφέλη, 2009

O Έντουαρντ Έστλιν Κάμμινγκς (Edward Estlin Cummings, 1894-1962), από τους σημαντικότερους Αμερικανούς ποιητές του 20ού αιώνα, έγραψε τα τρία από τα παραμύθια που περιέχονται στην παρούσα έκδοση ("Ο γέρος που έλεγε γιατί", "Το σπίτι που έφαγε κουνουπόπιτα", "Το κοριτσάκι που το έλεγαν Εγώ") για την κόρη του Νάνσι. Το πότε ακριβώς γράφτηκαν είναι άγνωστο, οπωσδήποτε όμως μεταξύ 1919, έτους γέννησης της Νάνσι, και 1924, όταν το ζεύγος Κάμμινγκς χώρισε και η πεντάχρονη Νάνσι ακολούθησε τη μητέρα της στο Δουβλίνο. Πατέρας και κόρη έμελλε να ξανασυναντηθούν περισσότερο από είκοσι χρόνια αργότερα, το 1946, όταν η Νάνσι ήταν πια η ίδια μητέρα. Η τέταρτη ιστορία, "Ο ελέφαντας κι η πεταλούδα", πρέπει να γράφτηκε από τον Κάμμινγκς μετά το 1948 για το μικρό του εγγονό.

Την εικονογράφηση των "Παραμυθιών" έκανε ο Πάολο Γκέτσι ειδικά για την ελληνική έκδοση.

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014







Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ
Όσο ζούσε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, κανένα βιβλίο με διηγήματά του δεν είχε εκδοθεί. Μετά τον θάνατό του το 1911, πολλοί ακούραστοι μελετητές κατέγραψαν και εξέδωσαν το έργο του· πιο πρόσφατος και καθοριστικός ο Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλος με την πεντάτομη κριτική του έκδοση και την πρόσφατη 15τομη επανέκδοση, στην οποία περιλαμβάνονται συνολικά 171 διηγήματα.
Σήμερα οι εκδόσεις Ερατώ παρουσιάζουν με συγκίνηση ένα αθησαύριστο διήγημα του Παπαδιαμάντη, το 172ο, τη «Νοσταλγία του Γιάννη». Πρωτοδημοσιεύτηκε στην αθηναϊκή εφημερίδα Αλήθεια το 1906, και ενώ η ύπαρξή του ήταν γνωστή από δημοσίευμα άλλης εφημερίδας το διήγημα ως σήμερα ελάνθανε επειδή, όσο κι αν αυτό φαίνεται περίεργο, σε καμιά ελληνική βιβλιοθήκη δεν έχει εντοπιστεί πλήρες σώμα της εφημερίδας αυτής.
Καθώς αναδιφούσε το περιοδικό Οικογένεια, ο Νίκος Σαραντάκος είχε την τύχη να εντοπίσει, σε τεύχος του 1928, μια αναδημοσίευση του ανεύρετου αυτού διηγήματος, που δεν είχε ως τώρα προσεχτεί, ίσως επειδή το περιοδικό ήταν «λαϊκό» και όχι αμιγώς λογοτεχνικό. Δεύτερη αναδημοσίευση, το 1942 στο κατοχικό Μπουκέτο, που είχε τον ίδιο εκδότη με την Οικογένεια, επίσης πέρασε απαρατήρητη.
Η «Νοσταλγία του Γιάννη» είναι διήγημα πασχαλινό και βουκολικό, γραμμένο με κέφι και αγάπη για τον περιθωριακό ήρωά του. Ο ιδιότροπος γέροντας Γιάννης Λιοσαίος με τα παιδιάστικα φερσίματα αγαπά περισσότερο τα ζώα, τα μουλάρια του, παρά τους ανθρώπους, κάτι που το βρίσκουμε και σε άλλους παπαδιαμαντικούς ήρωες (όπως ο Στάθης Μπόζας της «Γλυκοφιλούσας» ή ο πάτερ Νικόδημος του «Βαρδιάνου στα σπόρκα»). Η  δράση του διηγήματος εκτυλίσσεται στη Σκιάθο, με κάποια τοπωνύμια και ονόματα προσώπων (όπως ο καφετζής Σαραφιανός) να εμφανίζονται και σε άλλα διηγήματα του Παπαδιαμάντη. Η περιγραφή του οργανοπαίχτη που παίζει τη γκάιντα του και του πανηγυριού παραπέμπει στην ευδιάκριτη ομάδα των «γλεντζέδικων» παπαδιαμαντικών διηγημάτων (σαν την «Τρελή βραδιά»), ενώ δεν λείπει και ένα υποδόριο, σκανταλιάρικο και σπάνιο στον Παπαδιαμάντη χιούμορ. Με δυο λόγια, ένα άγνωστο διαμαντάκι, που περίμενε υπομονετικά 108 χρόνια για να φτάσει σε πλατύ κοινό.
Το κείμενο συνοδεύεται από εκτενή γλωσσικά σχόλια του Νίκου Σαραντάκου, μαρτυρίες για τον Παπαδιαμάντη και εργοβιογραφικό χρονολόγιο.

Το σπίτι



Γιώργος Μητάς

Κίχλη, 2014


Μια παράξενη πρόσκληση, ένας εκκεντρικός συλλέκτης και ο υπηρέτης του, λάτρεις της λογοτεχνίας, ένας νέος, επίδοξος συγγραφέας, αντιμέτωπος με μια ασυνήθιστη δοκιμασία: αυτοί είναι οι αρμοί γύρω από τους οποίους αρθρώνεται η πλοκή του Σπιτιού, μιας ιστορίας που εκτυλίσσεται στη χειμωνιάτικη Ύδρα, μέσα στους τοίχους ενός απομονωμένου αρχοντικού. Ο κύριος Κάλφογλου, ο οικοδεσπότης, ο Συμεών, ο ιδιόρρυθμος μπάτλερ, και ο καλεσμένος τους, ο συγγραφέας Νίκος Βελισάρης, είναι δέσμιοι ενός αλλόκοτου παιχνιδιού με αβέβαιη έκβαση.

Συνδυάζοντας στοιχεία ιστορίας μυστηρίου, αστυνομικής πλοκής, ψυχολογικού θρίλερ, αλλά και της λογοτεχνίας του φανταστικού, το "Σπίτι" είναι μια αλληγορία για την περιπέτεια της γραφής, για τη γοητεία που ασκεί αλλά και τους κινδύνους που ενέχει.

Ο μασκοφόρος


Διηγήματα

Θοδωρής Νταλούσης

Φαρφουλάς, 2014


Οι ήρωες -αντιήρωες για την ακρίβεια- των διηγημάτων του Θ. Νταλούση είναι νέα παιδιά σε οριακές καταστάσεις, κοινωνικές ή ψυχικές, μόνιμες ή πρωτόγνωρες για τους ίδιους, στραπατσαρισμένοι απ’ τα πάντα κι απ’ το τίποτα, ταλαιπωρημένοι το "καλό" κι απ’ το "κακό". Αφηγήσεις χωρίς πολλά-πολλά και να ’χαμε να λέγαμε... Ιστορίες με πολύ μαύρο χιούμορ και ανατρεπτική τσαχπινιά, κάτι ανάμεσα σε κόμικ, σπλάτερ και γκραν γκινιόλ, μέσα από μια σφαιροβόλα γραφή.

Επιτέλους ένα βιβλίο λογοτεχνίας από νέο συγγραφέα που δεν έχει ως κεντρικούς ήρωες μεταπτυχιακούς φοιτητές και πανεπιστημιακούς καθηγητές.

Τα δεκατρία διηγήματα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο είναι τα εξής: "Ο μασκοφόρος", "Αστακός", "Μεθυσμένες Αγγλίδες", "Το ξέσπασμα", "Freak Show", "Το δολερό σκυλί", "Η Αννούλα", "Πιστεύετε στον Ιησού Χριστό;", "Ζαχίντ", "Σηπεδών", "Μέχρι το εφήμερο", "Αίθουσα αναμονής", "Αμήν".

Το καλό θα 'ρθει από τη θάλασσα



Χρήστος Οικονόμου

Πόλις, 2014


"Χάσαμε τις δουλειές μας, χάσαμε τα σπίτια μας, χάσαμε τη ζωή μας - γιατί να μη χάσουμε και τη μνήμη μας; Γιατί; Γιατί μας πήραν όλα τ' άλλα και μας άφησαν τη μνήμη; Γιατί δεν την άρπαξαν κι αυτή;"

Το "Καλό θα 'ρθει από τη θάλασσα" είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας διηγημάτων για τους εμφύλιους που διεξάγονται σ' ένα νησί του Αιγαίου. Η Άρτεμη και ο Σταύρος, που πετάνε χαρταετό τον Ιούλιο, πάνω στα αποκαΐδια ενός καμένου ονείρου, ο Χρόνης στο καρότσι, που πολεμάει με ζωντανούς και αναστημένους εφιάλτες, ο Τάσος, που χάνεται χορεύοντας έξω από μια σπηλιά, ο Λάζαρος το Τόξο, που το στόμα του αγαπάει το όνομα του γιου του: τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν είναι εσωτερικοί μετανάστες - άνθρωποι, δηλαδή, που τα τελευταία χρόνια εγκατέλειψαν αναγκαστικά την Αθήνα ή άλλες μεγάλες πόλεις και εγκαταστάθηκαν στο νησί, παλεύοντας να σταθούν ξανά όρθιοι, να ξεφύγουν από ένα παρελθόν που αλλάζει διαρκώς και ένα μέλλον που μοιάζει αδιέξοδο για όλους. Στην προσπάθειά τους αυτή θα βρεθούν αντιμέτωποι με τους ντόπιους κατοίκους, αφιλόξενους απέναντι στους "ξενομπάτες", θα θέσουν σε δοκιμασία τις μεταξύ τους σχέσεις, θα αναμετρηθούν με τα φαντάσματα του χθες, αλλά και με τον φόβο και την αγωνία για το αύριο. Άνθρωποι σαν κομμένες γέφυρες, που αγωνίζονται να φτιάξουν από την αρχή τον εαυτό τους, τη ζωή τους, μια νέα χώρα, μια νέα πίστη, έναν καινούργιο κόσμο. Γιατί η αρχή δεν είναι ποτέ πίσω μας. Η αρχή είναι πάντα μπροστά μας.

ΟΙ ΧΕΙΜΑΡΡΟΙ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

HEMINGWAY ERNEST




Παρουσίαση

Οι Χείμαρροι της άνοιξης κατέχουν μοναδική θέση στο έργο του Χέμινγουεϊ, γιατί είναι μια ξεκαρδιστική φάρσα. Γραμμένοι με απλές, σύντομες προτάσεις και με επαναλήψεις λέξεων και φράσεων που εππείνουν το κωμικό στοιχείο, οι Χείμαρροι της άνοιξης αφηγούνται υποτίθεται τις ερωτικές και άλλες περιπέτειες δύο εργατών σε ένα εργοστάσιο που φτιάχνει αντλίες σε μια μικρή πόλη του βορρά, το Πετόσκι, αλλά ουσιαστικά παρωδούν το Μαύρο γέλιο του Σέργουντ Άντερσον, βρίθοντας ταυτόχρονα από σατιρικές αναφορές στον Τζον Ντος Πάσος, τον Σκοτ Φιτζέραλντ, τον Ντ. Χ. Λώρενς, κ. ά.
Αν ο Χέμινγουεϊ είχε αποδείξει με τα έργα του πως ήταν σαφώς από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς συγγραφείς του 20ού αιώνα, στους Χείμαρρους της άνοιξης αποδεικνύεται και μέγας χιουμορίστας.